Onze dag in Stewart

Na en stevig ontbijt zetten we ons schrap voor een safari naar de top van de Salmongletsjer. Deze is gelegen in Hyder, wat  juist over de grens is met de V.S.A. Hyder is dus een grenspost waar je zonder problemen in het kleinste spookdorp van Alaska binnen rijdt maar waar ze moeilijk doen als je in omgekeerde richting gaat. Bureaucratie ten top!  Kordaat maar wel steeds even vriendelijk.

De weg naar Salmon Glacier loopt afwisselend over  Canadese- deels over Amerikaanse bodem maar de staat van het wegdek is even erbarmelijk in beide staten. 

Maar vooraleer we de gletsjer bestijgen, maken we nog even tijd om kennis te maken met de fauna en flora van het dal. We spotten visarenden en wilde ganzen. In Fish creek zwemmen de zalmen tegen de stroom in om kuit te schieten. Dat velen hierbij ook hun laatste adem uitblazen mag blijken uit de manier waarop ze zichtbaar afgepeigerd, niet meer de kracht kunnen opbrengen om stand te houden tegen de stroming. De vele aangevreten kadavers langsheen de oever verraden dat ook de bruine- en zwarte beren hun aandeel hebben in de slachting onder de zalmen. Hiervan zijn we evenwel nog geen ooggetuige geweest. We beslissen om morgen in alle vroegte terug te keren om dit spektakel met eigen ogen te kunnen waanemen.

Onder een stralende zon vatten we de rit aan naar de top van de gletsjer. Uit de lectuur vernemen we dat de Salmongl. De vijfde grootste is van Canada. Vanaf de voet tot boven klimmen we gedurende zowat 40 Km.

Spectaculaire viewpoints maken onze helse rit tot een onvergetelijk gebeuren. De weg naar de top is bezaaid met putten en kuilen waarin je (met enige zin voor overdrijving) een auto kan parkeren. Om maar te zeggen dat we heen en weer worden geschud en geknotst bij elke meter terreinwinst. Geen wonder dat we maar af en toe een ander voertuig ontmoeten. Met een huurauto op hoog chassis kan je dergelijk risico nog wel lopen, maar niet met je eigen voertuig. Afwisselend zijn we bang of lachen we breeduit als we weer eens met onze hoofden tegen elkaar of tegen de wand knallen. Onze bewegingen zijn haast oncontroleerbaar, ook al rijden we slechts met een slakkengangetje de berg op. Door de droogte wordt het stof hoog opgewaaid en als we boven komen is onze auto van kleur veranderd.

Het schouwspel dat we te zien krijgen is van adembenemendmende schoonheid. De.       "oh' s" en de "waw's" schieten te kort om de beleving van deze pracht uit te drukken. Er wordt gefotoshoot dat het een lieve lust is.

Ook aan de andere kant van de gletsjer ontrolt zich een prachtig panorama. We voelen ons bevoorrecht om hier op de voorste rij te mogen staan.

Teruggekeerd in het dal spoelen we het stof van onze verplaatsing door met een lokaal biertje of met iets anders (nietwaar?) in de afstandse pub "Glacier Inn".

Het wordt alweer fris en het schemert als we weer toekomen bij onze logies in Stewart.