Dag 2 in Stewart

Vroeg uit de veren. We vertrekken al om 6 a.m. om beren te spotten terwijl ze aan de ontbijttafel zitten aan Fish creek. Behalve één dappere zwarte beer midden op de weg zijn er enkel zalmen te bespeuren die niet opgeven tegen de stroming in te gaan. De zeearenden hebben op dit vroege uur evenmin zin in sushi.

De oevers en de bedding van Salmonriver liggen bezaaid met kadavers van zalmen.        Deze die niet het voorwerp hebben uitgemaakt van het berenbuffet hebben hier hun laatste k(r)uit verschoten. De geur die hier hangt is niet die van een vismijn.

Wanneer we ons op het (betalend) spotters-platform bevinden worden we er door een takkewijf attent op gemaakt dat we hier nog niet horen te zijn wegens veel te vroeg?? Blijkt dat Stewart (op minder dan 5Km. hier vandaan) en Alaska (Fish Creek) in een andere tijdzone liggen met een uur verschil. Niet dat het veel uitmaakt want de ochtendsessie levert niet veel op. Terug naar Stewart spotten we van dichtbij toch nog enkele visarenden die geduldig en kieskeurig hun maaltijdje afwachten.

Aan de grensovergang moet elke keer weer een elektronisch document "ArriveCan" worden voorgelegd wanneer we Canada binnenrijden.

Na het ontbijt stellen we ons geluk andermaal  op de proef. Voor het eerst in de regen rijden we opnieuw richting Fish Creek. Aanvankelijk vragen we ons af waar al dat wildlife in Canada zich wel mag ophouden? Echter, ditmaal wordt ons geduld en doorzettingsvermogen dubbel en dik beloond! Kort na aankomst doemt in de verte een bruine (grizzly) beer op. Schuw als hij is blijft hij steeds op een veilige afstand. Maar gewapend met lenzen en verrekijkers kunnen we hem heel goed binnen trekken. Het is een kolossale beer die afwisselend uit en in het water gaat. Wanneer hij zich in het water bevindt, vallen ons meteen zijn schattige "Micky Mouse"-oortjes op. Als hij aan land gaat staat daar een bodybuilder met zijn 4 poten in spreidstand. Vanop een afstand denk je onwillekeurig aan de houding van een gorilla. Hij laat zich uitgebreid langs alle kanten bewonderen. Later op de dag zullen we dit exemplaar nogmaals tegenkomen. Dan laat hij zich verjagen door een andere, zwarte beer, die we meer dan een uur kunnen volgen wanneer hij zijn wandeling door Salmonriver aanvangt. Heel dichtbij en vlak bij de oever wandelt de zwarte beer over de bedding. Met zijn zware poten mikt de beer precies op zijn prooien. Quasi elke poging is raak. Maar hij is kieskeurig in de kwaliteit van zijn vangst. Niet zelden doodt hij zijn prooi om die vervolgens onaangeroerd te laten. Dit verklaart wellicht waarom er langs de oevers zovele kadavers liggen. Ruim 500 meter volgen we ons target langs de kant van de rivier. Wellicht geniet hij van onze aandacht want regelmatig kijkt hij recht in de lens.  Aangekomen in de lagune doet hij nog een flink zwemmeke terwijl hij vlotjes wat vissen verzamelt. Na ze gevild en gekeurd te hebben verorbert hij zijn vangst.

Wanneer hij zijn bruine broer tegenkomt  verdwijnt deze spoorslags. Ook onze zwarte beer houdt het voor bekeken en verdwijnt in het struikgewas.

Ook wij houden het hier voor bekeken.  Nat maar intens gelukkig met onze oogst aan beeldmateriaal vullen we een laatst keer onze "ArriveCan" in.